Son Durak Şiiri - Bir Gece Vakti

Biriken, ayrışan, tümleşen, dönüp birilerinin de ilgisini bekleyen; beklerken kalbime saplanan kapkara bıçaklar, kanayan iyileşmeyen yaralar…
Bir an kopuşun sessizliğine kapandım.
Bir yere kapanmaktansa özgür bırakılmaktan yana oldum hep.
Başka ellere, gözlere gitmeli; o mevsimlerin renkleriyle buluşmalı.
Biliyordum ki kopuş dönüşsüzlüktür. Sesin, sözün, son nefesin ağızdan bir kez çıkması gibi…
Kendimi avutmak istiyordum bu son bakışta.
Elveda öteki yarım…
Elveda;
Ömrümün mevsimleri…