Son Duam Şiiri - Güven Tekin

Göz açıp kapayıncaya kadar geçen bir ömürde,
Kırılmadık kalp kalmadı canda.
Yüzüm gülmedi ne çocuklukta,
Ne gençlikte, ne de sonbaharda.

Mevsimler artık hep kıştaydı.
Ölümün soğuk uykusu ağları sardığı gibi
Bedenimi sarmaya başladı.
Var mıydı dünyada fâni kalan?
Sultan Süleyman’ın, padişahların sonu ölüm oldu.

Bir namazlık saltanat için ömürler harcandı.
Sevgiye, aşka hasret gönüller
Allah aşkıyla doldu sonunda,
Kara toprak ve yalan dünyada.

Son nefesimi verirken yanımda ol, olur mu?
Öldüğümde sana bırakacağım tek mirasım
"Seni seviyorum" cümlesi olacak.
Başka bir şeyim yok bu dünyada.

Beni ilk gece yalnız bırakma.
Ateş yakıp bekle başımda.
Bilirsin, korkarım ben karanlıktan.
Sen de olmazsan kim gelir yanı başıma?

Beni son gecemde yalnız bırakma, sevdiğim.
Burası çok soğuk ama sevda ateşimiz burayı da yakıyor, sevdiğim.
Her çeşit gül dik mezarıma,
Senin gibi, misler gibi koksunlar.

Senin kokun sarsın her bir yanımı.
Ölsem bile sevdiğim, benim yerime
Nefesin kesilene kadar koş, olur mu?
Benim yerime en zirvelere çık, haykır beni sevdiğini.

Unutma beni, üç günlük sevdalar gibi.
Ölsem de senede bir kez dualarını gönder bana.
Sevdiğim, dünyada mutlu olmak nasip olmadı.
Dualarınla okşa beni, ruhumun her yerini.

Şimdi yaklaş yanıma, bir şey diyeceğim:
Seni çok seviyorum, bu da sana son sözüm olsun.
Elveda sevdiğim.
Arkamdan ağlama, hissederim; kemiklerimi sızlatma, olur mu?
Unutma seni sevdiğimi, olur mu?
Ben seni gökyüzünün mavisi gibi, sonsuz sevdim...