Son dönemece girerken yaşam,
Çeker hep beni, kendine doğru.
Mevsim kara kış, zamansa akşam,
Çeker hep beni, kendine doğru.
Tenim buruşuk, alnım kırışık,
Ayağım aksak, aklım karışık,
Batı yönünde solgun bir ışık,
Çeker hep beni, kendine doğru.
Sam yeli yakmış, kuru fidelik,
Artık filiz de vermez üstelik,
Zamanda şimdi, bir kara delik,
Çeker hep beni, kendine doğru.
Soldu boynumda, ömür takısı,
Sağ yandan gelen çiçek kokusu,
Sol yandan vuran nar'ın yakısı,
Çeker hep beni, kendine doğru.
Kim kanar artık sahte altına?
Yükselmek varken Rabb'ın katına,
Dönüp de baktım yerin altına,
Çeker hep beni, kendine doğru.
29.04.2006
Ekrem ŞamaKayıt Tarihi : 25.6.2016 22:40:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Ekrem Şama](https://www.antoloji.com/i/siir/2016/06/25/son-donemec.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!