Son Ders Şiiri - Toygar Topalca

Gülüyoruz inatla bazen, lodosa,kara bulutlara, gelmeyen otobüslere,yoksulluk sınırına karşı gülüyoruz,
Bir devrim yaptığımızın farkında olmadan,
Dalgalara direnen bir yelkenli gibi korkusuzca.

Ağladıktan sonra gülmek istiyoruz,
Gözyaşlarımızdan arda kalan zamanda.
Ama yapamıyoruz, ellerimizi kaldırıp da
Güneşi terkeden semaya, elveda diyeceklerimiz var daha.

Ulaşamadıklarımıza, aşkı alıp götüren sonbaharlara ,kaf dağlarımıza, yalnız bırakanlarımıza,en acıtanlarımıza elveda demek istiyoruz.
Kağıttan bir gemi olup karışmadan önce yağmur sularına.

Savruluyoruz oradan oraya,umarsızca
Sonunda şunu öğreniyoruz hayattan
"Kime yaşama sebebim dersen
O senin ölümün olur unutma!"
T.T
02.02.21