Son Demindeyiz Şiiri - Hüseyin Erdinc

Bir fotoğraf beliriyor gözümün önünde
benliğimin derinliklerinde
Siyah beyaz belli belirsiz ,
Nasıl takıldım unuttuğum,
Unuttum sandığım her şeyin gözlerine ..
Oysa
Oysa renkliydi dünyamız
Renkli kişilikler doluydu etrafımızda
Neden daldı gözlerim geçmişe
İnsan derinliklerinde gizleniyor
Eksikliklerini sorguluyor
Benimki de kaçış galiba
O kadar ağır geldiki
Son zamanda yaşadıklarımız
Bu tek taraflı değil tabiki
İki taraflı çöküştü
Ateşlediler dinamit fitili gibi
Tek tek yetişemedik
Patlamalar ortasında param parça olduk
Her zerremiz savruldu karanlığın içine
Tek olan bedenimiz ikiye bölündü
Şimdi nasıl toparlarız
Hangi terzi giydirir bizi bir birimize
Dikiş tutmaz bir haldeyiz seninle biz
Öyle yaralar aldık ki kan kaybediyoruz
Hangi cerrah tampon olur akan kanımıza
Ve kim çıkarabilir
Siyah beyaz anılarımızın arasından bizi ,
Üstümüze çekmişiz geçmişi
Keşkelerimiz olmadı bizim
Şimdi karşımızda
Keşkelerimiz olsun istiyoruz
Alıp karşımıza onlarla konuşmak
Onları sorgulamak vardı
Bunuda yapamadık biz
Bütün bu yaşananlar neyin faturası
Kim hesabı ödemedi üstümüze kaldı
Farkında olmadan başka birilerinin
Yaşamınımı yaşar olduk biz
Takıldık geçmişin kömür karası gözlerine
Çıkamıyoruz
Kan kaybediyor ölüyoruz
Panzehiri olmayan hayatın
Son demindeyiz