Seni unutmanın son dem'lerini yaşıyorum artık,
Umuruma bile uğramıyorsun.
Ama Yine de yazmaktan geri kalamadım.
Maksat adet yerini bulsun...!
Duygularıma işlemiyor Yokluğun,
Özlemiyorum mesela,
İçimden gelmiyorsun..
Kafiyesiz şiir gibisin,
Hiç bir kalem, kağıda yakışmıyorsun..!
Yazacak bi halinde kalmadı bende,
Uykularıma girmiyorsun, rüyalarıma düşmüyorsun.
Ne gözlerini anlatacak kadar hecelerim var,
Ne de yüzünü hatırlayacak hayelerim.
Artık Düşlerime bile yabancı gibi duruyorsun..
Sen benim alamamaktan korktuğum en uzun Şiirlerimdin,
Şimdi ise iki satırda son buluyorsun..!
Yarım kalıyorsun...!
Sedat Sade
Kayıt Tarihi : 19.4.2018 08:08:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Sedat Sade](https://www.antoloji.com/i/siir/2018/04/19/son-dem-55.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!