ilk akşam karanlığının
ilk karartısını ben gördüm
evlere girme saatinde
gündüzden kalma son sesi ben duydum
ilk defa ben değilim ortada kalan
herkes ortada kaldı
son defa ben yalnız kaldım...
duraklarım da küser
okulların dağılma saatinde
akşam kendini mutlu evlere hazırlar
son serinliğiyle kış
yalnızlıkta diretir
köprüleri olur beklemelerin
birgünden diğerine umut taşır
benim beklememin köprüsü
umudun kendisi...
Kayıt Tarihi : 2.8.2013 02:38:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Kağan İşçen](https://www.antoloji.com/i/siir/2013/08/02/son-defa-ben.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!