Son Darağacınca Şiiri - Engin Badem

Sevgili...
Tut ellerimden,
Yoksa düşeceğim karanlıklarda.
Ve kopacağım dalımdan,
Ayrılık rüzgârlarında.
Göğsüne dayayayım başımı,
Nefesinle ısıt dudaklarımı.
Bilirisin ki;
Ben sensiz gecelerin,
Hüzün gözlü çocuğuyum.
Sen; karanlığıma ışıksın,
Ve sevginle başladı yolculuğum.
Haydi...
Asılma vakti gelmeden,
Son darağacında.
Ecel vurmadan kanlı hançerini.
Sol yanımda çırpınan bahara.
Uzayan ellerime, uzat elini.
Sıcaklığında yol bulsun kanım.
Asi bir ırmak gibi koşsun damarlarımda
Ve kınalı üveyiklerin,
Kanat çırpışı duyulsun omzumda...

Sevgili...
Tut ellerimden,
Yoksa boğulacağım ummanlarda.
Ve kaybolacağım,
Son şimendifer dumanında.
Gönül semama uğramaz turnalarım,
Kan ter içinde soldu garip goncalarım.
Nedendir? bu onulmaz terk ediş,
Ve nedendir? boynu bükük bekleyiş.
Haydi...
Ayrılığa sallanmadan ellerimiz,
Al yüreğimi, al ne olursun,
Bir o kaldı bende tertemiz.
Bilirsin ki;
Sevdana ekmedim hiç tuğyan,
Ve nefes aldıkça,
Uğramadı us’uma nisyan.
Hiç sevdana edilir mi? nefrin,
Karanlığı gizlenir mi? Aşikâr şemsin.
Ben ki ruhuma sevgini yaptım istinad,
Belki kararan kanlı gökyüzüne inad.
Sevgili...
Gözlerin geçip gitmesin menzilimden,
Kurtar ruhumu hüznün gölgesinden.
Seni sevmek hilkatimin envarı,
Seni sevmek fıtratımın esrarı.

Sevgili...
Haydi, tut ellerimden.
Yoksa düşeceğim uçurumlardan.
Boynumda dirgenle,
Çıkmak var mı? Mahpustan.
Ve...
Nedir bu saika hicran ile yanarken,
Bu çıldırtan susmakta ne tılsımları biçerken.
Ben gözlerinde gördüm cenneti,
Yüreğime gizledim sevdan denen servetini.
Haydi...
Asılma vakti gelmeden,
Son darağacında.
Ecel vurmadan kanlı hançerini.
Sol yanımda çırpınan bahara.
Boynunu bükmeden çiğdemlerin.
Uzayan ellerime, uzat elini,
Ve Engin’im diye seslen.. E mi...