Son Çırpınışlar Şiiri - Ahmed Çakır

Çok yorgunum ve de kızgınım..
Hayatın acımasızlığı ile kavgalıyım,
Hayata aldananlarla hasımım,
Hayata yenik düşenlere acıyorum..
Aradığını bulanlara imreniyorum..
Kendime kızıyorum..
Hayata aldandığım için..
Hayatın acımasızlığını kabul ettiğim için..
Hayata yenik düştüğüm için..
Aradığımı bulmaya kuvvet getiremediğim için..

Hayat bir gerçek ve onun getirdikleri..
Bizimkisi bir arayış yolculuğu..
Kaderimizi biz mi yazarız yoksa kadere, çoktan dahil miyizdir?

Cesaret dedikleri şey..
Dünyada denilen yerde çok var..
Peki ölüme karşı cesaret var mı?
Ahh o ölüm anında ki pişmanlık..
İçimi yakıyor düşündükçe..
Ya bende yaşarsam o duyguyu..
İşte bundan korkuyorum..
Ölümden korkuyorum..
Aldanmaktan korkuyorum..
İnançsızlıktan korkuyorum..
Yalnızlıktan korkuyorum..

Toprak çok soğuk ve sert,
Vücudum ise etten ve kemikten.
Cânım ise sıcak ve yumuşak bir yer istiyor..
Cânım tatlı..
Sert ve karanlık bir mezarda duramayacak kadar..

Teslimiyet..
Bırakmıyor insanı..
Teslimiyet duygusu var olduğundan beri,
Zor olan tatlı cânından vazgeçebilmek,
Saf bir teslimiyet duygusu içerisine olmak..

Güvensizlik..
Bırakmıyor insanı..
İnsan var olduğundan beri...
Kendimle bir iç savaştayım..
Teslim olmak ile güvensizlik..
İşte tüm mesele bu..!
Ya başaracağım ya başaracağım..

Çok yorgunum..
Rüzgarın savurduğu yere bir yaprak, edâsıyla yuvarlanıp gidiyorum..
Sorumluluklarım beni korkutuyor..
Karanlık bir kuyu misali..
Sorumluluklarımdan kaçmaya çalışıyorum lakin her seferinde yakalanıyorum..
Ya kolumdan ya bacağımdan..

Öldükten sonra iki türlü yaşam istiyorum..
Birisi ebedi dünyada mutluluk ve saadet..
Ötekisi geride bıraktığım dünyada hatırlanmak ve hatırlartılmak..
Asırlara hitâp etmek! .. Ne güzel şey!
Yoksa nefsim mi istiyor bunu? Anlamış değilim...