Alacakaranlığın silueti taş duvarlara vurduğunda
Ayın şavkı kaybolur yeni doğan gün tülünde
Işıklar damlarken gözlerinden neşenin
Sabâ makamında eserken sabah rüzgârı
Bazen beyaz bazen pembe bir rüya sararken dik yamaçları
Demir kapı gıcırtısıyla uçmağa varmadan son çıkışta
Tecrit odalarının demir parmaklıklarından yankılanan ağıtlarla
Boynu bükük bir güvercin edasıyla şafağı bekler yalnızlık
Sadece yalnızlık demekte yeterdi aslında
Yeni karda kalan serçenin son bakışlarıyla anlatabilsem
Ya da asfalta düşmüş yaz güneşinin susuzluğuyla
Katledilen canların çırpınışlarını son çıkışta
“Kısırlaştır, Aşılat, Yerinde yaşat”
Kayıt Tarihi : 25.8.2024 00:08:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
“Kısırlaştır, Aşılat, Yerinde yaşat”
İmandan,inançtan yoksun bir kalp,sırf atıyor diye; ruhunu yaşıyor mu sandın… Dünyanın her bir yerinde ruhsuzlar.Yaşama.Yaşatmaya.Yaşatanlara.Düşman.
TÜM YORUMLAR (1)