Son çare Şiiri - Yağmur Damlası

bir sabah soğuk ankara ayazlarından
koşa koşa geleceğim sana
yüreğimi vurupta sırtıma sırtıma
koy ölüm sessizliğinde çaldığım kapına
sen bilmezsin anlamazsın sevda sancısını yar
geceler nasılda uzar dost görmez olur yüzün
sarıldıkça melanet zulum zulum olur hüzün
yüreğim oturmuş hala sabahın saçlarını tarar
bilmem bu kaçıncı baykuş yüreğimde
saymadım kaçıncı gun doğan sensizliğe
ay nerede güneş sen gideli noldu
hani aşk bitmişti hani sevda yoktu
hani bir bahar sabahı ankaraya dogmuştu güneşin
gülerek sarılıp boynuma canım demiştin
inanması ne zor hayali ne kuvvetli
yaşanmadımı tüm bunlar deliriyormuyum yarabbi
bir çare var aklımda uzun zamandır
sen bana gelmeyeceksin anladım hakkın var
yalnızlıgım yüreğimde yara sensizlik kahırdır
artık beni bekle sen ey yar.............
Hani o lanet ettiğim şehrin tam ortasında
kahpe sevdaların başkenti istanbulda
ellerimi kanatan gülleri yüreğime saracağım
ibreti alem olsun kendimi asacağım
olmadı üzerime kurşunlar yagdıracağım
yüreğimi tırnaklarımla parçalayacak
her parçasını biraz daha daha daha uzağa fırlatarak
olaki senden benden sevdamdan kurtulacağım
yok yok hayır saçmaladım yine ben kıyamam sana
benden kurtulacağım sevdamdan kurtulacağım
sana mutlu yarınlar bırakacağım