Son Bulsun Şiiri - Güven Tekin

Hayat bizi, mısralarda şiir, şair olalım diye, getirmiş dünya ya.
Haklı veya haksız olduğumuz, tartışılır ama.
Duruşumuzu, asla bozmayiz, zalim dünya da.
Sevdalar yaşadık, sonunda ağladık ama, yıkılmadık sevdalara.

Küllerimizden, her defasında, yeniden doğduk aşklara.
Şiir yazarım kendimce, ama iyi, ama kötü, zalim hayata, kadere.
Derdimizi anlatırız, mısralara, kıtalara, sessizce.
Aynalara bakıp anlattım derdimi, kendime gecelerce.

Sevdik, sevilmedik, güldük, peşine ağladık,
Canimiz yandı, dost bulamadık, ağladık. Gözümüzün yaşını, silmedi kimse.
Ne büyük suçmuş doğru olmak, doğru olmak sevilmemekmis.

Kime sarılsak, yaramıza tuz bastı, canımız daha çok yandı.
Bunca derdi veren Allah'im, dermani verir elbet degilmi?
Sığmıyor hiç bir şiire, yürek acım, sancim, derdim.
Bana gülmeyen kader, sizlere gülermi sandınız.

Hüzünlü şiirler yazdım, görmedi eller derdimi,derdimizi.
Son bulmuyor, yürek sızım, şiirlere sığmıyor acılarım.
Ama bu şiirde,burda son bulsun yarım kalsın, benim gibi.