Yıkık bir virane gibi,
Dertten avareyim.
Tastan katı,
Göz yaşından yumuşağım.
Dünden geri, yarından uzağım.
Bir bahri ummanda,
Bir katreyi serabım.
Aşkın yanağına düşen,
Mehtabın aynasıyım.
Kurumuş toprağın bağrına atılan,
Çiğ tanesi...
Hüzün rüzgarında savrulan,
Kurumuş yaprağım.
Katından rahmet dilenen,
Yağmur yüklü bulutum.
Kaybettiği yolda,
Mesafeye bağlanan gök kuşağı.
Hazan kadar solmuş,
Kış kadar divaneyim.
Kırmızı gülün siyah gölgesiyim.
Ben bu şarkının,
Ne ilk ne de son bestesiyim.
Şair Zekeriye Tek
2 Şubat 2016 Gebze
Kayıt Tarihi : 17.11.2016 16:08:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Zekeriye Tek](https://www.antoloji.com/i/siir/2016/11/17/son-bestesiyim.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!