Son Beklenen Şiiri - Ahmet Keklikkaya

Artık ne seher yeli misafirim olacak,
Ne de bu gökkuşağı dolacak peymaneme.
Yalnız biri var, kapımı ha çaldı, ha çalacak.
Son konuğum olacak, geldiğinde haneme.
Lokmamı taş yaparken, pişmanlık denen zorba,
Son verecek bu zulme, o meçhulun iksiri.
Kederin hep içine, tükürdüğü bu çorba,
O beklenen gelince, alt edecek Kevser’i.
Yelkovan dönüp dönüp arıyorken sabahı,
Akrebin umursamadığı sisli bir vakit,
Çıkıp giderken gönülden, bu ömrün ahı,
Havlamayı kesecek, felek adlı o korkak it.

Göründüğün yerden sana el sallayacağım,
Ey ölüm, başka kimseyi bilmemiş gibi,
Sana and olsun kopsa da her iki bacağım
Koşacağım yanına, hiç sevilmemiş gibi.