Bir oltanın ucuna takıp yüreğimi
Sallıyorum kederin kıyısından
Bütün balıkların
Başka sulara göç ettiği
Kimsesizlik denizine
Dev borulardan
Oluk oluk akarken kirletilmiş yalnızlıklarımız
Sevgisizlik yetip artıyor
Yaşadığının bile farkına varamayan bunca insana...
Martılar bile ağlıyorlar artık çaresizliklerine
Kentin göğsü dökerken kahverengi kanını
Her gün biraz daha çoğalıp
Daha da yalnızlaştığı günlerine,
Madem ki dipsizdir artık bu deniz
Ve şehrin sevgisizliği
Öldürmüştür bütün balıklarını
Vakti gelmiştir artık
Uzak denizlere açılmanın
Aşk üzerine yazılmış
Bir kitapta
Vakti gelmiştir artık sevilmenin...
Ben bu denizin son balıkçısıyım
Kanaması durunca
Göğsünde şehrin
Dönerim mutlaka
Bir akşam vakti...
13 Mayıs 2003
17:58
Kayıt Tarihi : 4.7.2003 23:52:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Kanaması durunca
Göğsünde bu şehrin
Bir akşam vakti döneceğim mutlaka geri... '''
.....
Kanama durmasa da;duracak umudunu taşıyoruz gene de ve bir ikindi sonrası martılar bekliyor seni şehrine..
Tebrikler
TÜM YORUMLAR (1)