Son Bahçede Şiiri - Sinan Bayram

Bir gül soldu sessizce, kimse bilmedi,
Rüzgâr geçti ardından, dalı eğmedi.
Bir akşamın gölgesinde kaldım yine ben,
Ne yıldız parladı, ne ay değmedi.

Gözlerimde eski bir sonbahar rengi,
Kalbimde sönmüş bir ateşin dengi.
Yollar uzar, ben eksilirim her adımda,
Sanki yokluğunun yankısı bende çengi.

Bir zamanlar gülüştük aynı bahçede,
Şimdi hüzün çiçek açtı o gecede.
Yağmur iner, toprağa karışır anılar,
Bir ben kaldım, solgun bir hecede.

Rüzgâr bile senin adını fısıldar,
Ay bile eksik doğar, gece ıssız kalır.
Ben hâlâ o günün eşiğindeyim,
Zaman geçer, kalbim yokluğunu tanır.

Sinan Bayram