Son Baharda Açan Gülü Neyleyim

Ben hesap gününe hazırlanırken
Hakk’a yöneltmeyen kulu neyleyim
Benim ne baharım, ne yazım kalmış
Sonbaharda açan gülü neyleyim

Ömrümce hep doğru yolda yürüdüm
Eğriye, yanlışa sağırdım, kördüm
Sona doğru baktım ve bir yol gördüm
Sonu sarpa saran yolu neyleyim

Yaz, baharda çiçek, çimen severim
Bir güzellik görsem onu överim
Ama buna dizlerimi döverim
Zemheride açan gülü neyleyim

Tutunacak bir dal aradım durdum
Her türlü boş işe çok kafa yordum
Sonunda kendimi dağlara vurdum
Dilime değmeyen balı neyleyim

Hep doğru-yanlışın kavgasındayım
Cennetle cehennem arasındayım
Bir akıllı bulmak sevdasındayım
Onu bulamazken deli neyleyim

Ne çocuktum, ne genç oldum ne yaşlı
Yaşamadım şöyle akıllı başlı
Hep yüreği yanık, hep bağrı taşlı
Aktı gözyaşımın seli neyleyim

Çobanım, bulmadım aradığımı
Elimle saçını taradığımı
Zannetmem bir işe yaradığımı
Gönlüm boşken, güzel dolu, neyleyim

(09.10.2015 -Mahmatlı)