Son Bahar Şiiri - Erdem Özdemir

Gönlüm yoruldu artık bak hiç çıkmıyor sesi
Bir yanda sen bir yanda Yaşamak telaşesi
Ufukları karartan bir sis gibi saçların
Katil değilsin belki lakin büyük suçların
Gurbeti başucuma bırakmışsın giderken
Yokluğunu fark etmek ya çok geç ya çok erken
Cevap yazarım dersen be de mektup yazarım
Güzelliğinden bahset korkma değmez nazarım
Güllerinden de bahset hala kokuyorlar mı?
Benim baktığım gibi sana bakıyorlar mı?
Yalnız fazla bağlanma onlarda gidecekler
Sonbaharı görünce seni terk edecekler
Kaybetmeden kıymet bil, Akşamlar sefasını
Sonra çok arar tenin bu bahar havasını
Bahçenden kesilecek bülbüllerin sesleri
Sakın kalıcı sanma gönlündeki hisleri
Gri bulutlar göğü kapladığında bir gün
O zaman gösterecek gerçek yüzünü sürgün
Çiçeklerinde solar hayallerinde solar
Gönlüne terk ettiğin aşkın acısı dolar
Eski seyri de kalmaz denizin, köpürünce
İlk ahı çeker kalbin beni düşte görünce
Ve özleyeceksin ki özlemi göreceksin
Evde hiç girmediğin yerlere gireceksin
Kapkaranlık olacak ikindide gökyüzü
Belki hatırlarsın o söylediğin son sözü
Elveda derken elin titremediyse senin
Şimdide depremlerle tarumar olsun tenin
Üzülsem neye yarar fayda olur mu sana
Sen getirmedin mi bizi bu hüzünlü sona
Sen hiç duymadın mı ki ayrılık sonra koyar
Avucunda sandığın yıldızlar bir bir kayar
Değil bir sefa sürmek; su içmek ekmek yemek
Hayal olacak sana, bu güne şükür demek
Şunu bil, üzülürüm bunlar temennim değil
Ne dönüp yalvar bana ne de önümde eğil
İlle de gideceksen bunları bilip de git
Yüreğinden erdemi, sevdayı silip de git
Yada bırak ayrılık ayrılanların olsun
Tut elimi saadet kalplerimize dolsun
Hiç görmediklerinden, gördüklerin evladır
Macera cazipse de, baki olan sevdadır
Son bahar ömrümüzün son demlerine kalsın
Ve yaradan ruhumu dizlerindeyken alsın