Şimdi saat bir garip yalpalamada
ateşin dudaklarında eriyor bir kıvılcım
Yazdığım okuduğum ne varsa aşka dair
Dökülüyor derin bir uçurum yalnızlığına
Esiyor deniz üstü bir rüzgar
Sonbahar yapraklarını topluyor kuytularda
Artık derin bir sessizlik birikiyor
Yaşanmamış geleceğin zulasında
Geride bırakılanlara inat
Yanıyor kalbimin tam ortasında
Gurbet taşıyan yük trenlerinin cehennemliğinde
yanar gibi sessizce
Hatıraların en mahrem susuşları…
Ceplerim eskisi kadar ısıtmıyor ellerimi
Ben de eski ben değilim artık
Alnımda biriken kırılmışlıkları saklamıyorum
Aynalar dans etmiyor karşımda
Ve yağmur eskisi kadar hüzün katmıyor
Camlar buhar tutmuyor cılız nefesimden
Bir gün bırakacağım son bir nefes
Solgun bir yaprağın ucundan zamana
Bir kuytu köşe bir derin uçurum dibine
Düşecek nasılsa karanlıktan
Benim hisseme de unutulmuşluğum
Katranlı gecelerin zakkum sefaletinden
İçimi daraltan bu yalnızlığın
Sefil düşlerimin inadına
Kuyruklu bir yıldız çıkaracağım
Sevgiden aşktan ve ayrılıktan ….
Orhan Bektaş
Kasım 2009
Kayıt Tarihi : 14.11.2009 22:26:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!