Son Bahar Şiiri - Efsun Kaya

Son baharda ılgıt ılgıt eserken yel
Dökülür sarı sarı yapraklar çaresiz

Hüzünlü namelerde nihavent çalar
Sarı hüzünleri yaşar maviliklerde

Düşerken düşler azar azar
Maziye dalar gider öyle derinden

Yıldızlar eşlik ederken ağlar toprak
Kokusunu gitirir bir anda yağmur olsada

Ağırdır hasret dipsiz kuyudadır
Son baharda özlem hasatlar yaşlı

Çiceklerinin yeşilin renği renk renk
Mis anber kokular içinde dalar geçmişe

Mutluydu hüzünsüz yaşamıştı aşkı
Ağlıyor şimdi o son sarı düşen yaprakla