Son Bahar Şiiri - Hüseyin Karahan

Çok çabuk geçti o saf temiz güzelim yıllar
Daha çocuğuz yolun başındayız dediğimiz yaşlar
Kısaymış ardını görmediğimiz uzun sandığımız yollar
Hüzünlü ve sakin kışa yakın bir bahardayız.

Hayatımız akasya yaprakları gibi kırılgan bakar
Sonbahar oldu mu dereler çılgın farklı akar
Kim bilir sevdiklerimizle yaşadığımız bu sonbahar
Mutsuz ama sevgi dolu kışa yakın bir bahardayız.

Su misali aktı hayat belki yorgun belki de durgun
Ne çare tabiat sevdası ile kâinata vurgun
Kalmadı renkler çıktı ayaz çiçekler ise solgun
Yağmur bulutların çöktüğü kışa yakın bir bahardayız.

Gelincikler dağ eteklerinde açmış ateş kırmızısı
Düşme korkusu ile vuruyor yüzüne yaprakların sancısı
Hazan olunca unutulmaz yılların yorgun acısı
Sessiz özlem dolu kışa yakın bir bahardayız.

Yağmur sonrası olur sis çöker bir sessizlik
Islak ıslak dalarsın mehtaba bir hal yoktur senlik
Pencerenin kıyısında oturmuşsun yanında bir demlik
Sözler yetmez anlatamazsın kışa yakın bir bahardayız.

Kara bulutların ardında saklanır yıldızlar
İnsan huzur buluyor akla geldi mi geçmişteki anılar
Bir daha nasip görüşemeyiz belki bu son bahar
Sonrasını bilmediğimiz kışa yakın bir bahardayız.