Son bahar Şiiri - Hediyye Şefaqet

Ağacların saçlarını tökməsidir son bahar

Ağacların

Təklənmiş, atılmış,

Kimsəsiz görünməsidir son bahar...

Tükənər

Torpağın sevgisi, bəsləyişi,

Yavaş-yavaş quruyar uc budaqları

Qan çatmaz ən nazik damarlarına -

Üşüyər əl barmaqları, üşüyər ayaq barmaqları...

Günəşin qarşısında

ölüm-dirim mübarizəsidir tənhalıq

Üzüntüsünü gizlədib saxlayar ağaclar

yaşıllığının yalanında,

Saxlayar

Saxlayar,

Bir də istəyər ki, ölməsin...

Sonra

Son bahar yağışlarının altında

Ağlayar ağaclar

Ağlayar ağaclar...

Ki

Kimsə görməsin...