Son Bahar Şiiri - Kılıçarslan Gazioğlu

Martılar göçmen kuşlar söyledi şarkıları
Bu bahar bizim bahar getirdi hazanları

Uzanır gölgeleri kuşların bayırlarda
Gördüm yalnızlığımı çimen dolu kırlarda

Ağaçlar sarı sarı hıçkırıyor nedensiz
Mevsimler geldi geçti sanıyorlar dümensiz

Ağladım saatlerce bir köşede sessizce
Son bahar öyle hazin sanki solgun bir gece

Neden bu diyarlarda görmüyoruz ışığı
Sanki duamda ekli son baharın aşığı

Ben eyvah desem gene beyaza dönecekler
Yer,dağ,ova,çayırlar,güzü özleyecekler

Kefen gibi yeryüzü bir nefescik misali
Bu son bahar ömrümün ahirette ki hali

O gider saat saat beni takar peşine
Bir merhem bulabilsem ayrılık ateşine

Yükselir gövdelerde sonbahar karanlığı
Bırakır ardınsıra ebedi yalnızlığı

Kırk parçaya bölünsün his yoksunu duvarlar
Ağlasın benim için isterim son baharlar

Çilemi gömsem çöle kararır pare pare
Bende yürek yangını nar misali yekpare

Ah ne yaman duygudur zakkum fikir çilesi
Denk gelmiyor bu hale göklerin zelzelesi

İçsen zehir şarabı ab-ı hayat yanında
Öyle nankör insanlık bırakmaz mezarında

Kediyi nankör etti şu biçare insanlık
Ona nankör demekse bilseler Allah'sızlık

Ben hergece düşümde sonbaharı görürüm
Bir emanet bu beden sonsuzluğa yürürüm

Canhıraş feryat etsem yankılanmaz kırlarda
Ömrümü feda ettim his dolu sonbaharda

Sonbaharım,yüreğim,yapraksız ağaçlarım
Ayırmaz ikimizi tek niyazım Allah'ım.