Son bahar Şiiri - Amara Roza

Bir son bahar sabahı çekip gider hasretlik
Yaprakların yere düşüşüyle son bulur hatıralar
Sararan sadece yapraklarmıydı
Yok olup giden bir tek tozlarımıydı
Sessiz kalan bir tek rüzgârlarmıydı
Benim içimdeki baharları kim görecek
Son bulur yaşamın izleri
Ve tıpkı Şiirler gibi vurur son noktaya tüm kafiyesini
Satır aralarında idam edilir Sevdalar
Geç kalınmışlar
Vede yetişemediğim o Sevda
Fırtınaları koparır içimdeki sessizliğim
Dudaklarımdan dökülecek tek bir kelimeyi bekler kıyamet
Be ben bin yıllık bir öfkeyle beklerim o mahşer yerini
Gözleri ülkem
Sözler kitabımın ilk emri
Kutsal bir inancın temellerinden fırlamış gibi çeker beni gerçekliğine
Göğüs kafesini yurt eylediğim adam
Yüreğime sınır çizdin gülüşlerinle
Belkide sınırım sendin ve ben çoktan işkal etmiştim seni
Bir şeyler bizim olmalı
Kader gibi ,yada kaderi yazan o kalem gibi
Umut olmalı benliğimizde
Olmalıki asla sarsılmamalı inancımız
Biraz sen olmalı bende
Beni şah damarımdan bile daha yakından bilen
Ruhumda tam da Ruhum da. ..