Son Bahar Şiiri - Yüksel Ağalar

Hüzün yağmurları yağdı gökten
Esti bir sonbahar rüzgârı
Kesti senden kalan son nefesimi
Döküldü umutlarım birer birer
Son rüzgârla hepsi uçup gittiler.

Ben yine mahzun, yine üzgün
Gözlerim havada, ellerim duada
Yalnızım sensiz dünyada.
Hasret kaldım seninle ilkbahara.

Soldu elimdeki kırmızı gül
Güneşin kalmadı feri
Hava birden oldu sanki zemheri.
Korkuyorum gece karanlığında
Üşüdü ellerim, gönlüm kaldı boşta
Açtım gözlerimi sen yoksun yanımda.

Kıştan haber veriyor sonbahar.
Açtırmıyor gülleri, sümbülleri
Ötmüyor gönül bahçemin bülbülleri
Bitiyor aşklar, dökülüyor yapraklar
Süpürmekle bitmiyor sokaklar…

Bir göz attım maziye
Kulak verdim içimdeki sese
Yine baktım elimdeki yırtık resmine
Karıştırdım defterleri, kitapları
Hiç sevmedim sensiz şu sonbaharı.

Bitsin artık şu hüzünler
Kavgalar dövüşler…
Yaz gelsin, doğsun yine güneş;
Açsın yine güller, sümbüller
Aşk ile ötsün hep bülbüller.
Solmasın tenler, gülsün yüzler
Mis gibi koksun toprak
Can suyu yağdırsın bulutlar
Ağlamasın çocuklar…
Yuvasız kalmasın kuşlar…
Tükenmesin, yeşersin umutlar.
Hep yaz olsun sonbahar…