Son Ayrılık Şiiri - Kağan İşçen

kaçık
sanki bu ilk defa
gündüz yaprağının güneşe susuşu

asla doğrusu olmayandır aşk
sen istesen de
istemesen de
yavan bir sevişmek
yavaş yavaş
son celsesi o sonbaharın

saçları taralı bir eylül
hah
dudakları istanbul şubatı

gözyaşları dalgasına
kuşların pike yaptığı
kör bakışlı
sessizlik denizi
katresi değse yalnızlığıma
donar yeryüzü

martı ve simit
vapurda karaköyün ışıklarının ağlayışı
bir şubat akşamı
sicim gibi yağmurun ruhuma işleyişi
gri mi gri sarışarak öpüşmek
yalnızca
istanbul aşıklığı
öpüşmek
kavuşmadan son ayrılığımıza