Son Arzum Şiiri - Nilgün Pakyıldız

Ne zaman kapısını açsam evimin,
Boyumu aşan bembeyaz karlar.
Buz gibi geçti bütün gecelerim.
İçimde dört mevsim fırtınalı kışlar.

Ne zaman yüzümü güneşe dönsem,
Yanıbaşımda esen sert bir rüzgar.
Geçti ömrüm hazan ile neyleyim.
Yaşadığım yarımyamalak bir bahar.

Ne zaman tülünü açsam,gönül penceremin,
Bin yıl ötede görünür,yeşil bir bahar.
Son arzum,yeşermektir bir mevsim.
Bin nazla olsa da,içime süzül yar.