Son Aralık Gecesi Şiiri - Aydan Küllüce

son...
son aralık gecesindeyim
yalnızlığımla yağmurda
camıma vuran her damlanın
her zerresine gözyaşım
sokaklar
sokaklarda ıslak

yalarken aç rüzgar sinemi
bir sızı bırakır avuçlarıma
soğuk ellerim
değdiğinde tenim tenime
sensizliğin ürpertisini hissettim
gezerken ellerim yüzümde
dokunamadım
dokunamadım anılarımı sakladığım yüreğime
yüreğim üşümesin

ben düşüncelerimle balkonda
savrulan bir gölge ruhum
siman belli belirsiz
ne yelkovandı koşan
ne de akrep anla boğuşan
zamansızlıksa ayrılığa vuran
kuruttuğun bir yürekte
harmanladım … harmanladım koca bir sene

sokaklarımda bir adam
bir adam sima tanıdık
hiç umulmadık anlara
imza atarcasına
kapı ardı kilit
bekçi diyorlar adına
onunla kol geziyor şimdi yalnızlık
her köşe başından umut toplayan
bir düdükle … bir düdükle de geceyi yırtan

kimilerine siyah
siyah kimilerine kara
dil anlatmak isterken
benim ki zifir kara

gecelerin gölgesi
seni hatırlatan martılar
hani umutlarımı kanatlarına yazdığım
şimdi uçuramadığım
uçuramadığım deniz üstü yolcularım
unutmuşum … unutmuşum gece uyuduklarını
sabah nerelere bilmediğim
hangi yolculuklara
zaten uzun süre damıma da konmadılar

neydi beni böyle üzen
üzen
______________ruhum darmadağınık

anlatmak istediğim... düşündüğüm
düşündüm düşünemediklerimi
belki de yazmak yazamadıklarımı
karanlığın bir köşesine sindirmişçesine

farklı bir gecenin farklı bir sahili
dolanan gölgesi
ruhuma da değen lüks lambalı
titrek ışıklı bir kayık
ortasında okyanus yürekli bir adam
adam düşünceli
çökerken üstüne karanlık
zifirlerine bilinmez derinlikler
yem ucu sevdalı yalnızlık
kurşun iğneli tararken geleceği
bir aşktı belki de
belki de aç ruhunda beklediği.

bir ayna şimdi ellerime
hayır! değildi maksadım yüzümü görmek
sen halkalı göz kenarlarımı
uykusuz gecelerin mor fırçalı
gözlerimde değildi ellerim
aramamıştım
giderken derince çizdiğin çizgilere
şimdi!
yerleştirdiğim güz yağmurlarını

şimdi!
nerelere
hani belki de bir masal düşlerime
“ayna, ayna söyle bana”
……………………
kim bilir belki de
belki de benden başka

gözlerine dokunamadım
uyusunlar … uyusunlar acılarım
bozulmadan anıların
son yolculuğumun
son aralık gecesi
son aralık gecesinde
___________rıhtımdaydım...

tarih...İstanbul bu şehir