Son Akşam Yemeği Şiiri - Zelot Ekrad

Yüzü asık bir sarhoş figür beklerken,
Leonardo öldürüyor yine birilerini.
Öldürüyor iyi niyetleri ve yılları.
Bekle, henüz kırıldığı yerindeyim zamanın.
Bekle henüz tenhasındayım bütün yolların.

Leonardo öldürüyor kadehteki son damlayı.
Golgathayı işaret ediyor diğer elinin işaret parmağıyla.
Poetika' nın sayfalarını aralıyor kirpiklerinin arasında, gülerek, kahkalarla.
Yürünecek bütün yolları yürümüş gibi anlatıyor ruhundaki engelleri.
Sırtındaki kamburu altında ezilen Milano'ya anlatıyor.
Fırça darbeleriyle yaralanmış ruhunu
Bir manastirin duvarına resmederken....

Leonardo öldürüyor protest fikirlerini.
Öldürüyor bir masanın üzerinde.
On üç figür ararken milyonların arasında.
Yenik düşüyor bir kadeh şaraba.
On üçünden biri ölü gibi.
Ya ölü olmalı , ya da Leonardo onu öldürmeli.

Leonardo öldürüyor on üçünden birini...
Elleri ardında yaklaşırken buluyor kendisini.
Her suçlu gibi uğrarken yirmi dört saat içinde cinayet mahalline.
Ardına bakmadan yürümek isterken buluyor kendisini.
Sabrı tükendiğinde zamanın, akşam yemeği son buluyor ve.
On üçünnden biri ölüyken, on ikisi sonradan farkına varıyor.
Sofra toplanıyor, yemekler çürüyünce...
On ikisinin sırtında bir kambur kaybolup giderken
Leonardo ölüyor.