Yokluğun;
Sensizliği anmasın diye unuttuğum
Bedeli ağır günlerin ötesinde bir soluk...
Dert etme,
Ağladığım her geceyi bir bir anlattım duvarlarına.
Sen geldiğinde sadece iniltisi kalacak soğukluğumun...
Sensizliğin sayıldığı son dokuz.
'Öp beni kurtar bu esaretten' *
Dostluğunun ellerine hasret parmaklarım
Bir de sevgiden yana çokluğunun...
07; 05; 2007
Gülay YıldızKayıt Tarihi : 7.5.2007 23:48:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Şafak 9 *bakire mezarımız; İbrahim Tolga Özsoy
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!