son vagondu yüreğimin mekanı
bilinmezler ülkesine giderken
kimsesi yoktu olmadığı gibi siyah bir mazot iziydi yüzüme işleyen
kararmış gözlerime oksijensiz kalmış ruhuma inat
sorgusuz suskun bir yolculuktu bu duyulmayan
sesi titretsede anlaşılmayan farkına varılmayan
öyle ya kimsesizler expresiydi
Sen benim sarhoşluğumsun
ne ayıldım
ne ayılabilirim
ne ayılmak isterim
başım ağır
dizlerim parçalanmış
Devamını Oku
ne ayıldım
ne ayılabilirim
ne ayılmak isterim
başım ağır
dizlerim parçalanmış
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta