Son Şiiri - Birin San

Bir uzun zamandı bulduğumuz sevi
Bir uzun yoldu günbatımına
Bir ışığı kovalardı kedim durmadan
Başımı alıp pencereme adamlar yaratırdım
Yedi kat yerden yedi kat

Adamlar, kağıtlar eklerdi şehrime
Kağıtlara çizerdi kenarlarını ortasını
Sokaklar büyür de büyürdü
Kedimin gözünden küçüktü her şey
İstisnasız küçüktü önlenemez gezintisinde

Adamlar kazmalar yapardı
Kazma toprağı sokak yapardı
Adamlar her yanı kan revan
Adamlar baştan aşağı can kan

İyiydiler kendinlerince, sevmeleri vardı
Düşmeleri vardı şişelerden
Unutmaları vardı köşebaşlarında
Kalkmaları vardı yataklarından
Çirkef karıları yok muydu?
Onlar da vardı, onlar da vardı

Ben her fırsat buldukça böyle penceremden
Şehri küçültür haritalarda
Gündoğumları büyütürdüm, yedi kat göğe
Kan can inerdim merdivenlerinden
Anadan üryan inerdim
Dolabım peşimden inerdi

Böyle akşamlar olmamalıydı
Ve patron kadınlar
Yitirmemeliydi umudunu adamlar
Ve şehir büyütülemezdi daha fazla
Bu kadar insanı ben
Nereye sığdırırım mezarlıktan başka