Son Şiiri - Rabia Dubaç

Mahkum olmuşum hislerime ya da hissettiğimi sandığım şeylere
Kendinden daha da azılı düşmanı yokmuş insanın
Hiç kimse bu kadar ileri gidemezdi ki
Korumasız bir sınır kapısı gibi davet ettim, tüm benliğimi çalan beni ben yapmaktan alıkoyan her şeyi
Filtresi olmalıymış gönlümün bu kadar misafirperver olmamalıymış
Kaybettim kendimce savaşımı
Yenilmez sandığım bu ben yerle yeksan oldu
Bu kadar yabancı misafirin sonunda olacağı buydu
Göremedim aşk sandığım şey çoktan kör etmişti gözlerimi
Bu kadar güçşüz çaresiz bilmezdim kendimi
Bilmiyordum ki kendim kırdım o direncimi
Şimdi ise dağıttığım yerleri toparlayamıyorum.