Son Şiiri - Naki Aydoğan

dışarı çıkıyorum
kimseye karışma

ruhumla çıkıyorum
zihnimi de yanıma alıyorum
benliğim çekim merkezim

nereye
eve dönüyorum
sıkıldım

ruhum zihnim benliğim
hepsi evim
şehirden dünyadan çekilir
evrende kalırım
bakmayın siz daha geniş

ne okuyorsun
felsefe
dikkat et evrenden düşersin
dünyadan çıkmakla kalmaz

bir bedenim var
ruhum zihnim kilitler
benliğim kalır

ama
zihni dağınık
ruhu parçalı ve benliği yoklukta
olan çok olan bana olur
bu yüzden bir şehir labirent
ve evim çıkmazım

bir vücut beden yetmez
yatamam
ev lazım barınmama
salt bana özgü evren lazım
evden çıkarım
evrenimden çıkarım
ve dünyaya inerim

evsizler...
birde evrensizler, filozoflar var
dünyadan evrene çıkmak isterler
evleri olsa da evde değiller
dünyalı olsalar da dünyalı değiller
nereliler

insanlığın zihnini basamak yapar
insanlığın ruhunun sınırlarında gezerler

niye anlatıyorum ki
filozofları
hiç sevmem ki
fil, hortum burunlular

ben kimim
ben her şeyim
bilinçli olursam filozoftan daha filozof
fareyim

farenin hikayesi
avareyim
peşimden kediler kovalar
fare peynir dersinde ben beyin derdinde
filozof beyin satar
ben beyin dersinde

fil basar
fare kemirir

peki, evrenden dışarı ne var
evden dışarı bir dünya evren varsa
evrenin başlangıcı
sonu

son