Son Şiiri - Canan Aytın

Gecenin mahur yalnızlığından sesleniyorum sana
Henüz eşgalim duyulmamışken telsiz anonsunda
Ne olur dinle
Bir gidiş bir bitiş kaç desibel ses çıkartabilirse ömrümce sustuklarımla  sesleniyorum
Dilersen tatlı uykuna devam et
Sen beni yine duyma
Eğer Hicran kaplarsa içini
Ya da insafa gelip ürperten acı bir hisle uyanırsan, aç pencereni, sokakları ıslatan yağmurun sesini dinle, sonra çık dışarıya
Beni yaktığın gibi yak bir sigara
Kısıp gözlerini alaycı bir tebessümle bir daha bak dünyaya

Adımladığın ıslak sokak kaldırımları bana vardığında inan bitecek hersey
Başını çevir sen yine görme
Keşke diyorum şair olmasaydım
Keşke beni sözlerimden değil, gözlerimden anlasaydın
Senin için mendil bağlandığım dilek ağaçları artık neye yarar
Hepsini birer birer söktün kökünden
Parmaklarımdan uçurduğum uğur böcekleri şans getirmeyecekti belki ama
Kendi dünyamın tek kurtuluşuydu onlar
Sen her umudumu kırdın geçirdin
Her soruna mantıklı bir çözümün vardı kime sorsan en büyük âlimdin
Yaralarımı sarmak yerine tekrar tekrar deşecek kadar, bir bana zalimdin

Peki neden şimdi ben,
Sarışın meltemlerde susup
Esmer kasırgalarda derdimi kusup
Bir kalemin alabora olmuş hecelerinden sesleniyorum sana
Keşke şair olmasaydım
Vursaydım beni vurduğun yerden
Akıtsaydım kanını duyarsız yüreğinden
Aklımda dolaşırken bir şiirin fısıltısı
Ay küskünü gecelerimden sesleniyorum 
İçimden dikenli teller çekildi sanki
Zifire döndü yüzümün ışıltısı
Sen bir mantık abidesi
Evrenin en büyük mucizesi
Bunuda bil hadi
Kaç saat, kaç dakika olmuştur son nefesimin hırıltısı
Bu kadar beyazmıydı hayat
Topu topu üç buçuk metre değil miydi berat
Bırakıp gitmez miydi güzel ruhlar masmavi dünyaya inat

Gözlerimde sönerken ömrümün hûzmeleri
Sözlerimde dönerken son şiirimin nameleri
Ecelimden sesleniyorum sana
En asi rüzgardım ölecek yer aradım kuruttuğun yapraklarda
İçime sentezlemişken bu kadar seni
Ciğerlerimden söküp al şimdi kendini
Sana ahlar
Bensiz eyvahlar
Günaydınsız sabahlar,
Eyvallahlar bıraktım yarınlarına

Şimdi;
Ömrümün ıskaladığı yerde çizildim kırık bir tebeşirle 
Birazdan koyarlar siyah bir ceset torbasına cebimdeki şiirle
Giderim ve düzelir herşey
Keşke diyorum şair olmasaydım
Keşke beni sözlerimden değil gözlerimden anlasaydın
Belki yine Duymayacaksın beni ama
İçime gömülü acıların şiir dağıtan çocuklarını artık özgür bırak 
Bilirim beni birtek onlar dinler
Canan diye bir şair vardı, kundakladı anılarını
Bu son şiirle ciğerini yakıp gitti desinler !