Son Şiiri - Önder Karaçay

Dünyaya insan olarak geldik
İnsan olarak hayata devam edemediğimizi anladığımızda insan olarak dünyaya geldiğimizi idrak ettik
İnsanlık dedik, insanlığı sadece istedik, bizim insanlığa doğru yol almamız gerekirken insanlığın bize gelmesini bekledik
Yaşamı insan olarak bitiremedik

Sorun bizi insanlıktan çıkartan olgunun ne olduğunu bildiğimiz halde onunla yüzleşmek gibi bir cesarete ve bunu mesele edecek bir derde sahip değildik

Önce kaçınılmaz bir ırk elbisesini üstünlük zırhı olarak giydik
Sonra dayatmacı bir din elbisesi giydirdiler
Sonra ideolojilerin birini çıkartıp ötekisini giydik
Sonra sonra sonra../..

Mesleğimizi, işimizi, eşimizi seçmeye kadar kendini büyük sananlar karar verdiler

Kendileri için yetiştiriyordu büyükler bizi

Bacada duman tüttürmek, mirasa sahip olmak gibi büyük sorumluluklarımız vardı

Erkek olarak gelmiştik dünyaya
Kız çocukları ele gidiyordu neticede onlardan bir fayda yoktu
Kız çocuklarına mirastan payda yoktu
Kız çocuğu olarak dünyaya gelmek neticede kız çocuklarının suçuydu

Büyüdüğümüzde büyüklerin bakıcısı olmamız beklendi
Kendimize ait bir hayatımız var mıydı?
Fikrimiz olabilir miydi?
Bu şartlarda evlendik, okuduk, meslek sahibi olduk, olamadık,
Bu şartlarda çocuklarımızı büyütmeye gayret ettik

Aynı yanlışları yapmamak adına
Aynı kültürün içinde kalarak ve etkilenmediğimizi sanarak

Biz yaşamadık, bari çocuklarımız yaşasınlar diye çocuklarımızı küçük yaşlarda erken büyüttük
Sahip olmaması gereken herşeye sahip olmalarını sağlayarak
Hayallerini çok erken yaşlarda öldürdük
Yaş olarak büyüdüklerinde hayatlarını besleyecek hiçbir hayal ve hevesleri kalmadan o yolda nasıl ilerleyebileceklerini düşünmedik?
Yeni düşler nasıl kuracaklar umursamadık!

Bir kuşak kazandık, bir kuşak yedik!

Sadece biz insanlıktan çıkartılmadık
Çocuklarımızı da biz başka bir yolla insanlıktan çıkardık
Bizden büyüklerden bir farkımız olmadığını çağın şartlarına uygun bir şekilde ortaya koyduk

Sonra insanlıktan ya da insanlığın bizden ne kadar uzak olduğunu fark ettik

Çok ilerlemiş olmalı ki insanlık, insanlığa hiçbir yerde şahit olmamanın şaşkınlığı içine düştük
Gözükmüyordu insanlık hiçbir yerde
Ve yaşam süremizde doluyordu

Her enerjinin bir pil ömrü vardı nericede

İnsan olarak çıktığımız bu yolu insan olarak sürdürmeyi kendimizden kaynaklanmayan ve kaynaklanan sebeplerle beceremedik

Dünyadan insan olarak gitmek son idemiz
Ne kadar mümkün olduğunu bilmeden

Başlangıcı insan olan, ortası insanlıktan çıktığımız ve sonunu insan gibi bitirme uktesi içinde nerede biteceği belirsiz bu geçişi arada yaşanmaması gerekenleri bertaraf edebilecek bir çabayı ortaya koyarak neticesini insanlıkta birleştiremedik