Kokuyoruz.
Ölüm kokuyoruz hem de en ağırından.
Çürüyoruz.
Aşk,para,şehvet içerisinde.
Bir atomun etrafından döner gibi düşün.
Dönüyoruz,dönmekteyiz.
Bir çukurun içine girmek için çok hevesliyiz.
Ve ben dürüstünden,köprülerden geçiyorum.
Aşağıya bakıyorum.
Meleğin kanatları yanmış,ters düşüşünü seyrediyorum.
Suçu dünyada buluyorum.
Ölüyorum.
Muhammet Özeren
Muhammet ÖzerenKayıt Tarihi : 6.5.2022 16:45:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Muhammet Özeren](https://www.antoloji.com/i/siir/2022/05/06/son-677.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!