Son Şiiri - Elif Karaoğlu

Ve iklimler değişirken ben kaçıyorum
Kalbim tek tük atıyor bazen
Çözümsüz bir bulmaca misali
Saklanacak bir kuytu arıyorum
Gri dar sokaklarda
Karaköy'de bir temmuz akşamında
Gözlerin yanaşıyor limanlarıma
Kaçmak istesem de nabzım deli gibi
Küfürlerinin içine içine koşuyorum
Virgüllerinde nefes alıyorum
Teker teker dökülüyor noktalarım
Kelimelerinde asılı kalıyorum
Ve bir isim damlıyor dudaklarından
Hep sakladığın parmaklarında
Sol yanında avuç içim sağ yanında yüreğim
İlk defa uyur gibiyim
Ve iklimler değişirken biz
Bir şarkı mırıldanıyoruz bu hayata
Derinden ve sessiz bir duayla