Son Şiiri - Hatice Kutsal

Çok eskilerden bir rüzgar esti.
Taşlı yolda yürürken buldum kendimi.

Eski tahta kapı aralandı girdim içeri.
Uzun uzun seyrettim yıllar öncesini.

Eskisi gibi değildi o sımsıcak yuva.
Hatıralar canlandı efkarlıydı hava.

Bahçesinde sonbahar vardı, odalarında kış.
Sanki hiç olmamış gibi kimse kalmamış.

Zormuş çokluğun yokluğuna alışmak bilemedim.
Kimsesiz evin kalabalığına yetişemedim.

Hatice Kutsal