Son Şiiri - Mehmetcan Aysevinç

Son
Mavi Defterimin Son Sayfası
Son kez yazıyorum seni…
Bir gün sıradan iki insan gibi karşılaşacağımız düşüncesini uzun zaman sonra yanımdan
öylece geçip giderken düşündüm.
Anlatsaydın inanmayacağım tek şey bu olurdu.
Saçlarını kesmişsin hafif, tabi birazda büyümüşsün, değişmişsin yani.
Zaman kum saati misali durdurulamıyor ve sen yokken ne kadar da hızlı geçiyor
Ama o dalga dalga saçların, hülyalı gözlerin; nerede olsa tanırım seni.
Bana hayat sendin, benim kudretim senin gözlerinin derinliğinde saklıydı.
Benim tek inadım sendin.
Gençliğimin tek şahidi, yaralarımın, vücudumdaki izlerin isimleri senden ibaretti
Sendin, yuva, kardeş, arkadaş, sevgili…
Benim başlangıcım da sonum da sendin.
Bazı aşıklar, aşklarının mutluluğu için yok olmayı göze alırlar.
Seninle var olmak için sensiz yok olmayı göze almak benim seçimimdi.
Bu sonsuz yok olunuşumun içinde varlığını sürdürdüğüm tek şey sensin.
O çukura beni de gömdüğünü söylemiştin,
Ölülerde yaşarlar umarım sen ölmezsin…