Son Şiiri - Oğuz Furkan Kalyoncu 2

Elveda Zonguldak...
Gitme zamanı geldi ha eski dostum ?
Şimdi takvim yaprakları bizim için düşman.
Oysa ki yeni başlamıştık,
Oysa ki kalmayı sende öğrenmiştim.
‘’Şimdi gitmek de ne demek?’’ diyorsun.
Biliyorum;
Anlamsız, saçma.
Bana çok şey kattın dostum.
Kelimelerden mısralar kurup,
O mısraların anlam kazanması senin eserindi.
İlk defa bir kızın elini tuttuğum İstanbul Park,
Şimdi belleğimde bir bölüm şimdi.
Aşkı bana putlaştırıp,
Ardından da o putları bana kırdırmadın mı Fenerde ?
Ya da bana kardeşliği
Liman arkasında öğretmedin mi ?
Öğrettin, her şeyi sen yaptın bana.
Bu mısralar, bu kelimeler senin eserin.
Ben içinde barındırdığın insanlara değil sana aşıkmışım meğer;
Ben senin denizine aşıkmışım,
Kozlu sahilinde yakılan ateşlere,
Geceleri bir birayla bile sarhoş edebilecek dalgalarına...
Çanlar artık bizim için çalıyor ve gitme zamanı.
O filmde de söylediği gibi
‘’Kadınları öğrendiğim,
Ve hala öğrenmekte olduğum sokaklarına elveda...’’