Son Şiiri - Eren Akyol

Yakışıklı bir cuma akşamı yazıyorum,
Elimde tek soruluk hayat quiziyle.
Zaman,mekan ve sen üçlemesinin getirdi,
Yüksek dozlu hüzne selamlar.

Sen kimsin biliyorum.
Seni tanıyorum gözleri kanserli bir bebeğin gözünden.
Kapışıyor aklımda hüznüm ve anılar,
Ve seni yaşamanın hissi.
Gitme yollarıma yeni dökülmüş asfalt,
Kaldırımlar sökülmüş tek tek.
Gitme seni sevdiğim yollardan,
Çünkü sen gidersen bu yolda bana arabalar çarpar.

Velhasıl gitmenin mutluluğuna eriyorsun,
Seninle geçtiği yolların adımlarını ezberleyen insana er.
Erdiğin düşü gör,
Ve bak bir köşesinde her zaman ben varım.

Hiçbir şey olmamış gibi davranıyorum,
Hiçbir şey olmamış gibi davranıyorsun.
Ve ben çok değerli biriyim,
Hiçbir şey olmamış gibi davranarak değerleniyorum.

Hadi artık son bir kere gel bana bu hayatta son bir,
Tekrar,terkar,tekrar ve tekrar git sonra.
Beni neden sevmediğini anlatmanın hissi...
Eksilmenin hissi...
En önemi kaçan yokmuş,
Kovalayan benmişim.
Ve 30 yıl ardında bana şiir yazmıştı diyebilesin.