Son Şiiri - Esra Nizam

"Son"

...

Bir gelincik çiçeği gibi
kan renginde yazdım bu şiiri.
Harflerini bir bir derime işledim.
Elimde yoksul bir alfabe ,
Solumda k/özlenmiş bir hikaye var.
Nice sükuttan sonra
Üç harf'e sığmayan hisleri ,
üç noktaya sığdırmak
düştü payıma.
Harflerimi iyi sakla…
“Bir yokluğu alnından öpmek”
ne demek ?
Bu şiir öğretecek sana…

Aylarca duvarların ardında
ürkek bir yakarışla yaşadım.
Her yeni güne
senin ölümden de soğuk sevgisizliğinle uyandım.
Olmadığında
kaçıp uzaklaşmadım senden.
Gökyüzünde buldum seni,
yüzünü yıldızların arasından çıkardım.
Bir adım ötene gitmedim.
Gururumu göğsünden bıçakladım,
senle kaldım.
Ben sana şifa oldukça
sen bana yara oldun...

Başucundan bir adım öteye
gidemeyen insana,
yokluğundan bir ev yaptın sen.
Al dedin yaşa...
“Kız,
bağır,
delir,
aklını yitir,
nasıl yaşarsan yaşa" dedin...
Arada yokladın kapı deliğinden.
Hâlâ orda mıyım,
Hâlâ senin aptalın mıyım diye baktın.
Ben vazgeçmedikçe
o evin içinde beni yaktın sen...

Beni her zaman yalnız bıraktın…
Solum paramparça,
sana kırgın uyuduğum gecelerde…
Çaresizce yolunu beklediğim günlerde…
Tek bir güzel sözüne
muhtaç olduğum anlarda.
Başım sıkıştığında,
kimsesiz kaldığımda…
Üflesen geçecek yaralarımda...
Hiç birinde yoktun...

Ne acı...
Beni özlediğin içinhiç uykuların kaçmamış.
Bana kıyamadığın için gözlerin dolmamış hiç.
Hastalandığımda endişelenmemişsin.
Sen yokken başıma bir şey gelir diye,
evhamlanmamışsın...
Ben yokken hiçbir şeyin
eksiliğini hissetmemişsin.
Gönlümün beyaz sayfalarını,
sevginle doldurduğunu sanıyordum.
Tam aksine,
sen karalamaktan,
gönlümü israf etmekten başka,
hiç bir şey yapmamışsın.…

Senin beni düşürdüğün hale
Düşmanım merhamet etti de,
Sen taş duvar oldun.
Sen beni dizinin dibinde
senden bir küçük tebessüm
dilenirken öldürdün.
Kavgası da bitti içimin
sensizliğide…
Azap duyduğum zehrinden içerek
geçip gittim işte hayatından.
Artık senin yanına kalan da
bir ömür sevgisizlik olacak…

Kimse gözünün bebeği yapmayacak seni.
Öyle olduğuna inandıracaklar.
Senin bana yaptığın gibi...
Seni de bulutların üzerine çıkarıp,
bir anda küt diye bırakacaklar.
Hiçbiri ardına bile bakmayacak.
Şimdi benim solumu kavuran acı,
bir gün suretini değiştirip
senin de ayağına dolanacak.

O zaman beni
dövüne dövüne hatırla…
Okyanus aşacak,
bir şehri yakacak,
savaşlardan sağ çıkacak
gücüm vardı.
Senin taş kalbinin karşısında
nasıl iki büklüm kaldım,
iyi hatırla…

...

ESRA NİZAM