Son..! Şiiri - Ayhan Baydil

Uzaktan bir ses gelir
Uzanır. Gider dağ, çayır demeden.

Mutluluk naraları atar.
Son Bir nişan arar
Belki de zamanda kalmış bir ışık bulur

Yavaş yavaş
Sessiz sesiz yaklaşır hayatın kıyısına
Nasıl da tedirgin

Şefkat ile aşk ile sarılır
Sanki elindekilerini kaybedecek gibi.

Dili tutulmuş sanki İki kelimeyi birleştiremez

Dalar gider gözleri ta uzaklara …
Son! Bir rüzgara kaptırır
Kendini Fark etmez olur
Ne kendini ne de çevredekilerini

Masumca Kanatlarını çırpar.
Belki de tutunacak bir umut arar

Bazen bir nehir gibi akar gider.
Zamanın rengine bakarak...
Bazen de Sürüklenir durur çakıl taşları gibi zamanda izler.bırakarak
Denizinde batmış. Bir tekne gibi
Nefessiz kalır yürürken ……..
Son durak artık yeter avutma kendini:

Sonbahar gibi oldun.
Ağacından düşen. Yaprak misali

herşeyin dökülür durur.
Zamanın geldi....
Bitti artık hayatın son demleri
Baydil.....

Mayıs 2016