Sen yokken
Bir nebze aşkı tadayım dedim. Üstüm başım sevda olsundu tek isteğim ancak bela oldu yine bildik hikayeler üzerine...
Sen yokken
Bazı dostlar edindim. Korkma, yerine birini koymak değil niyetim.
Bazıları da, dost gibi kalmak derdine ömrümü tüketmekte..
Onlara yine git diyemedim.
Sen yokken,
Rüzgarlar tam fırtına esmeye devam etti.
Rüzgarın efendisinin üstüme ettiği ah'ı
Bir de lanet takip etti...
Ben kimseleri onun gibi sevemedim...
Sen yokken,
Ben hep yanlız kaldığım akşamların sonunda
Gözyaşlarımla uyudum bu renksiz kentte. Sırf dizelerim olsun diye yazdım şiirden öte nazımlarda, nesirlerde...
Gelmene son 5...
'Bilindik şarkılar söyleyelim
Bu gece,
Bütün yıkımlara bir son verelim
Pek nazlı bir gaz lambasının gölgesinde
Hiç olmadığımız kadar
Ummadığımız kadar gel, gidemeyelim. '*
Sen yokken;
Yokluğunla dertleşir oldum
Geleceğin anın ümidiyle...
Kayıt Tarihi : 11.5.2007 18:19:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Şafak 5 * 'Gel; İbrahim Tolga Özsoy'
TÜM YORUMLAR (1)