Son Şiiri - Yaşar Cerit

Yüreğimde bir cenaze var,
Usulca taşımaktayım,
Hâlâ yası sürmekte kaybedişlerin,
Hâlâ damarlarımda dolanır zehri acıların,
Ve ben hâlâ,
Aynı kurşun yarasından kanamak'tayım…

Bitti dediğin yerde,
Yeniden başlıyor deli hoyrat,
Umutlarını acımadan söküp alıyor,
Hem de mahşerin orta yerinde
Yürekte ne varsa döküp saçıyor…

Hadi yeniden diyorsun,
Yolunda bir aydınlık olsun diye,
Ama yine kader ağlarını örüyor,
Kırıyor adımlarını,
Kesiyor o yollarını,
Acımadan tokadını vuruyor üst üste,
Bir kez daha gam yükü çöküyor,
O filizlenen umutların üstüne…

Al başını çek git diyorsun,
Ama nereye gideceksin!
Nereye kaçacaksın ki!
Şu kör talih peşini hiç bırakmıyor ki,
Boş ver diyorsun kendi kendine,
Zaten kırılan kırılmış,
Dökülen dökülmüş,
Saçılan saçılmış orta yerlere,
O duygular artık canlanmıyor ki…

Her şeye rağmen dinlemiyor;
Ah dinlemiyor şu deli gönül,
Her bakışta bir umut,
Her mevsimde bir bahar arıyor,
Ama çırpınmak yine nafile.
Karakışta zemheri'ye inat,
Çok iyi bilinir ki,
Siyahın olduğu yerde,
Beyaz hiç barınmıyor.