Son... Şiiri - Özlem Alkan

pencerenin önünde titriyorsa yalnızlık,
tek başına kalmışlığının dilidir rengi...
kızıla dönük omuriliğinden sızan kor rengi bir
uğurlamadır aşkın sesi...

bir sigara yak günbatımına doğru.
hikayeler bitmez...
sıkılırsın dinlemekten çok yaşamaktan.
ve yaşatmaktan senin olmayan anıları.

eski bir fotoğrafa sıkışmış masum bir çocuk gülüşü
gelip yerleşir yüzüme, sen aklıma düştüğünde..

çürümüş ruhların sağlam bedenleri gidişini anımsatır sonra.
sonra.
sonrası...
son...

aynı bardaktan su içmeyi özledim seninle...