Son Şiiri - Eylül Deniz Çolak

Öylesine bir geceydi
Devrildik duramadığımız yerde
O gece en çok,o gece kaybettim seni
Kuruyup döküldü aramızdaki büyü,
Gün ağardığında herkes kendi kaderindeydi
Yaz rengi gülüşünden esti
Soğuk kışlardan bir soluk
Kızdım mı kırıldım mı bilemedim
Sustun
Konuşmadım
Öyle sıkı kırptın ki kirpiklerini
Düştüm.
Ağlamayı unutan gözlerinin yaşı gibi
Bekleme odası yalnızlığında geçen aşkın kini miydi
Bana şiirimizi bozduran
Yoksa bir bebeğin hayalimi
Her şey biraz acı ve gerçekken
Neydi
Gülüşün eskiyor yüzümün kıyısında
Acele sil gözlerimdeki lekeyi.

Şimdi varsa bu sevginin unutulmamış bir derinliği
Ve kaldıysa bir kadeh viskiyi beraber yudumlayacak zaman
Kurduğum hayal senin için yeni şiirlere başlamak
Ne söylesen yavan çünkü
Ne söylesen yalan gibi
Issızlığımda kaybolacak.