Son demek çok kolay geliyor,
insan son olmamalı bence,
Kahpede olsa dünya, puşt ta olsa yaşam,
yinede son olmamalı insan.
Yaşamı sevmeli, dört kolla sarılmalı,
hayatın güzel olduğunu anımsamalı her sabah.
Hayat son olursa, herşey son olur.
Yaşananlar, bıraktıkların, izlerin,
tatlılar, acılar, sevgiler, tutkular..
yazılıp çizilenler, boyanan resimler, belkide
fotoğraf ve çerçevedeki anılar.
Hayallerde, umutlarla beraber son olur.
Son demek çok kolay geliyor,
ağızdan çıkarken son hece.
Evet yazdığım son satırlar belki,
mutlu edebilmek, acı vermemek, üzmemek için,
kendim için, bunu yapmalıyım, başarmalıyım.
Tek uzanan eli sıkıca yakalamalıyım,
Bırakmamacasına tutmalıyım.
Son demek çok kolay geliyor,
ilk bakışta ama kolay değil.
Tanımasınlar, okumasınlar yazdıklarımı.
bilmesinler kim olduğumu, son olduğumu.
İçimden çıkan bu tatlı acı dizelerin,
harflerin son olduğunu.
ART 21.07.2009
Ali Rauf TankalKayıt Tarihi : 10.8.2009 21:54:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Ali Rauf Tankal](https://www.antoloji.com/i/siir/2009/08/10/son-344.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!