Son Şiiri - Vehbi Yurt

Birer birer yok oldu
Bağları kabristan kaldı
Zamanları soldu
Gözde damlaların şarkısında
Çekingen çocukların bakışında
Fırat nehrinin akışında
Çöken evlerin nakışında
Süzülen yaşın karakışında
Ölümün sıcak yakışında
Toprağım deyip kucaklayışında
Varsın

Dargın dargın kimin kimsen
Yokluğun
Toprağın derinliğinden
Gelen nefesinden
Sendeleyen sesinde
Güneş daha sabaha ermeden
Karanlık uzun gecede
İniltiler derinde
Sıcak aydınlığı görmeden
Aldı gitti

Toprak kana kana emdi
Üstüne sis kırağı sinmeden
Son bir defa
Son bir
Son